Zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej

Obowiązująca od dnia 1 maja 2014 roku ustawa z dnia 12 grudnia 2013 roku o cudzoziemcach (Dz. U. z 2013 roku poz. 1650, dalej: „ustawa o cudzoziemcach”) wprowadziła wiele zmian w stosunku do dotychczas obowiązującej ustawy z dnia 13 czerwca 2003 roku o cudzoziemcach (tekst jednolity Dz. U. z 2011 roku nr 264, poz. 1573 ze zm.). Obecnie cudzoziemiec przebywający w Polsce może starać się m.in. o uzyskanie zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej udziela się, jeżeli celem pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest prowadzenie działalności gospodarczej lub wykonywanie pracy poprzez pełnienie funkcji w zarządzie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej, którą cudzoziemiec utworzył lub której udziały lub akcje objął lub nabył. Zezwolenie udzielane jest na okres niezbędny do realizacji celu pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie dłuższy jednak niż 3 lata.

Cudzoziemiec ma możliwość wystąpienia z wnioskiem najpóźniej w ostatnim dniu swojego legalnego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wniosek składany jest osobiście do wojewody właściwego ze względu na miejsce pobytu wnioskodawcy. (Wymóg ten wynika z konieczności złożenia odcisków linii papilarnych. W razie uchybienia temu obowiązkowi, wojewoda wzywa cudzoziemca do osobistego stawiennictwa w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.)

Zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli spełnia on następujące warunki przewidziane w ustawie o cudzoziemcach:

•     posiadanieubezpieczenia zdrowotnego lub potwierdzenia pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
•    posiadanieźródła stabilnego i regularnego dochodu, wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu,
•     posiadaniezgody właściwego organu na zajmowanie określonego stanowiska lub wykonywanie zawodu, gdy obowiązek jej uzyskania wynika z przepisów odrębnych.

W świetle obowiązujących przepisów dochód cudzoziemca wystarczy na pokrycie kosztów utrzymania cudzoziemca oraz pozostających na jego utrzymaniu członków rodziny o ile jego wysokość jest wyższa niż wysokość dochodu uprawniającego do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej, określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (tekst jednolity Dz. U. z 2013 roku poz. 182, ze zm.) w odniesieniu do cudzoziemca oraz każdego członka rodziny pozostającego na jego utrzymaniu. Oznacza to, że cudzoziemiec samotnie gospodarujący musi wykazać dochód miesięczny w kwocie powyżej 461 zł, a cudzoziemiec, który ma na swoim utrzymaniu członków rodziny, by móc skutecznie wnioskować o zezwolenie na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej, musi wykazać dochód, który w przeliczeniu na osobę w rodzinie przewyższa miesięcznie kwotę 316 zł.

Dodatkowo Wnioskodawca musi wykazać, iż ma zapewnione na terytorium Polski miejsce zamieszkania. Dla wykazania spełniania tej przesłanki wystarczy przedstawić np. umowę najmu lokalu mieszkalnego, bądź inną umowę umożliwiająca władanie lokalem mieszkalnym, bądź oświadczenie osoby uprawnionej do władania lokalem mieszkalnym o zapewnieniu cudzoziemcowi miejsca zamieszkania.

Cudzoziemiec jest zobowiązany wykazać, że w roku podatkowym poprzedzającym złożenie wniosku o udzielenie cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez cudzoziemca podmiot, który prowadzi działalność gospodarczą (np. spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółka akcyjna, którą cudzoziemiec utworzył lub do której przystąpił lub której udziały lub akcje objął lub nabył) osiągnął dochód nie niższy niż 12-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w województwie, w którym podmiot ten ma siedzibę lub miejsce zamieszkania, w trzecim kwartale roku poprzedzającego złożenie wniosku, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego[1], lub że zatrudnia na czas nieokreślony i w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej przez okres 1 roku poprzedzającego złożenie wniosku co najmniej 2 pracowników, będących obywatelami polskimi lub cudzoziemcami, posiadającymi zezwolenia pobytowe lub status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub czasową, zgodę na pobyt, obywatelstwo Unii Europejskiej lub państwa Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo korzystającymi na innej podstawie ze swobody przepływu osób.

W przypadku, gdy cudzoziemiec dopiero uruchamia działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, składając wniosek o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy w celu prowadzenia działalności gospodarczej jest zobowiązany wykazać, że posiada środki, które pozwolą mu na spełnieniu w przyszłości wskazanych wyżej warunków, tj. na osiągnięcie w ciągu roku dochodu nie niższego niż 12-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia lub zatrudnienie na czas nieokreślony co najmniej 2 pracowników będących obywatelami Polski lub wyżej wymienionymi cudzoziemcami. Dopuszczalne jest również wykazanie, że prowadzi działania pozwalające na spełnienie w przyszłości tych warunków, w szczególności przyczyniające się do wzrostu inwestycji, transferu technologii, wprowadzania korzystnych innowacji lub tworzenia miejsc pracy.

Czas załatwienia sprawy wynosi powyżej 1 miesiąca ze względu na obowiązek wystąpienia przez wojewodę do komendanta oddziału Straży Granicznej, komendanta wojewódzkiego Policji, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także konsula lub innych organów, o informacje czy wjazd cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego pobyt na tym terytorium mogą stanowić zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. Organy te mają obowiązek udzielić ww. informacji w ciągu 30 dni od otrzymania wystąpienia, a wszczególnie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony do 60 dni.

W przypadku obywateli Republiki Tureckiej starających się o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy w związku z prowadzeniem lub zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosuje się przepis art. 41 ust. 1 Protokołu dodatkowego do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją (Dz. Urz. WE L 293 z 29.12.1972, str. 4, ze zm.).